از زمین خاکی محل تا مدرک بین‌المللی مربیگری فوتبال 
حالا نوبت نسل سوم چهنو برای نگهداری از مسجد است 
در زندگی «ماه‌گل» نباشیم؛ «نازگل» باشیم
نمایش عروسکی- موزیکال «نازگل» که برای اکران در دهه فجر سال 98 تهیه شده‌بود، داستان سه خواهر است که هر کدام از آن‌ها نماینده یک قشر از جامعه هستند. «گل اندام» نماینده آدم‌های معمولی و ساده‌لوح است، خواهر دومی «ماه گل» نام دارد. او نماینده آدم‌های زرنگ و فرصت‌طلب است و اما «نازگل» که نقش اصلی داستان را برعهده دارد، نماینده انسان‌های دلسوز و یاری‌رسان بوده که همیشه به فکر دیگران هستند. این نمایش که بازیگران آن را هنرمندان معلول و بچه‌های حاشیه شهر تشکیل داده‌بودند، در هشتمین جشنواره تئاتر معلولان مناطق کویری و خلیج فارس رتبه برتر را به دست آورد.
20 روزی از دهه فجر می‌گذرد اما همچنان «نمایش عروسکی موزیکال نازگل» هر روز صدها نفر از دانش آموزان و والدین منطقه آموزشی تبادکان را برای تماشا به سالن آمفی تئاتر فرهنگسرای ترافیک می‌کشاند. این نمایش که برای اکران در دهه فجر سال 98 تهیه شده‌بود، داستان سه خواهر است که هر کدام از این خواهر‌ها نماینده یک قشر از جامعه هستند. «گل اندام» که نماینده آدم‌های معمولی و ساده‌لوح است، آدم‌هایی که به همین زندگی روزمره، سرکار رفتن، خوردن و خوابیدن معمولی عادت کرده‌اند.
خواهر دومی «ماه گل» نام دارد. او نماینده آدم‌های زرنگ و فرصت‌طلب است که فقط به فکر خود هستند و از دیگران برای رسیدن به مقصدشان استفاده می‌کنند و اما «نازگل» که نقش اصلی داستان را برعهده دارد، نماینده انسان‌های دلسوز و یاری‌رسان بوده که همیشه به فکر دیگران هستند.
روایت این داستان بدان‌گونه است که روزی این سه خواهر (نازگل، ماه‌گل و گل‌اندام) همراه هم به جنگل می‌روند. در جنگل اتفاقاتی برای این سه خواهر می‌افتد، «ماه گل» دختری مغرور است و به خاطر همین غرور و حسادتش گول روباره مکار را می‌خورد و توسط طلسمی که حاکم گذاشته تبدیل به یک درخت خشک می‌شود.
حاکم هر سال تخت جدید خودش را از همین درخت خشک درست می‌کند. در ادامه داستان نازگل به همراه کلاغ و دیگر حیوانات جنگل «ماه‌گل» را از این طلسم نجات می‌دهند. نویسنده در این داستان موزیکال و شاد به دنبال این پیام تربیتی است که برای انتخاب دوستان باید دقت کرد و هر کسی شایسته دوستی نیست، همچنین برای نجات دوستان باید با همدیگر متحد شده و دشمن را شکست دهیم.
«نازگل» یک نمایش عروسکی صحنه‌ای به کارگردانی علیرضا شریفی‌نیا و نویسندگی رضا لنگری است که بیشتر بازیگران آن بچه‌های پایگاه خدمات اجتماعی توس، معلولان و دانش‌آموزان حاشیه شهر هستند. بیش از اجرا‌های این گروه در مشهد، نمایش «نازگل» در هشتمین جشنواره تئاتر معلولان روی صحنه رفته و جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر نقش دوم مرد و بهترین بازیگر نقش دوم زن را کسب کرده است. همچنین در این جشنواره از طراحی عروسک‌های نمایش «نازگل» تقدیر ویژه‌ای شد.
به گفته شریفی‌نیا، کارگردان تئاتر عروسکی نازگل، این نمایش با یک گروه بازیگری ۱۸ نفره روی صحنه رفته است. بازیگرانی که از رده سنی ۱۰ تا ۱۱ سال و بیشتر در این نمایش ایفای نقش می‌کنند و ۷ نفر از آن‌ها دارای معلولیت جسمی هستند. همچنین ۴ نفر از بازیگران نمایش نازگل دانش‌آموزان دبیرستان دخترانه شهید بصیر واقع در بولوار توس هستند که در محلاتی همچون دوست‌آباد، کاظم‌آباد، امین‌آباد و ناظرآباد سکونت دارند.
به بهانه موفقیت نمایش «نازگل» در هشتمین جشنواره تئاتر معلولان مناطق کویر و خلیج فارس گفتگو‌هایی با نویسنده، کارگردان، بازیگردان، مدیر دبیرستان شهید بصیر و تعدادی از بازیگران این نمایش انجام داده‌ایم که در سطور بعدی می‌خوانید.
انشا‌های خوبی می‌نوشتم
رضا لنگری، نویسنده تئاتر نازگل، سال ۱۳۵۱ در بجنورد به دنیا آمده است. او در کودکی شروع به بازیگری کرده و در ادامه به داستان‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی پرداخته است.
وی در توضیح بیشتر می‌گوید: از کلاس سوم ابتدایی با تئاتر آشنا شدم. در همان سال معلم پرورشی مدرسه بعد از گرفتن تست بازیگری، نقش اول نمایش (وفای به عهد) را به من داد و برای اولین‌بار شروع به بازیگری کردم.
در سال‌های بعد به مناسبت‌های مختلف (جشنواره دهه فجر، روز معلم و عید‌های مذهبی) در نمایش‌های مختلف به ایفای نقش می‌پرداختم. سال ۱۳۶۲ به انجمن نمایش بجنورد پیوستم و با پیش‌کسوتان تئاتر حرفه‌ای آشنا شدم.
در کنار این علاوه‌بر استعداد بازیگری، چون در مدرسه انشا‌های خوبی می‌نوشتم، با توصیه معلم ادبیاتم برای نوشتن داستان و نمایشنامه تشویق شدم و مدتی بعد اولین نمایشنامه‌ام را با نام «تار و تور» نوشتم.
این نمایشنامه همان سال در جشنواره تئاتر دانش‌آموزی بجنورد رتبه اول را به دست آورد. سال ۱۳۶۸ نمایشنامه «تولد دیگر» را نوشتم. این نمایش در بجنورد روی صحنه رفت و بعد از کسب رتبه اول جشنواره تئاتر دانش‌آموزی به مرحله استانی راه پیدا کرد.
نمایش «تولد دیگر» در تالار تربیت مشهد روی صحنه رفت و جایزه بهترین نویسندگی را از آن خود کرد. بعد از این موفقیت ۴ سال خانه‌نشین شدم و به مطالعه و پژوهش درباره نمایش و تئاتر پرداختم. همچنین با حضور در کارگاه‌ها و کلاس‌های نویسندگی، فن نوشتار خود را تقویت کردم.
نویسندگی در حوزه تئاتر کودک
برترین نویسنده جشنواره تئاتر دانش‌آموزی استان در سال ۱۳۶۸ بعد از ۴ سال مطالعه و تحقیق در حوزه تئاتر و نویسندگی، اولین نمایش در حوزه تئاتر کودک را نوشته و کارگردانی می‌کند.
لنگری می‌گوید: بعد از چندسال مطالعه و پژوهش در حوزه دانش تئاتر و فن نویسندگی، نگارش درباره تئاتر کودک را به‌طور جدی انتخاب و پیگیری‌کردم.
من معتقد هستم کودکان فیلسوفان کوچک هستند، دنیای پاک و زلالی دارند، احساسات خود را بدون ریا و دورویی بروز می‌دهند، خوبی‌ها را تشویق و نفرت خود را از بدی‌ها نشان می‌دهند، به همین دلیل نویسندگی برای کودکان را انتخاب کردم. به نظر من نویسندگی برای کودکان بسیار سخت است. باید با آن‌ها در ارتباط باشید و زندگی کنید تا بتوانید از رؤیا‌ها و آرزوهایشان آگاه شوید. نمایشنامه نوشتن برای کودک و نوجوان ۵۰ درصدش تفریح و شادی و ۵۰ درصد دیگرش آموزش و تربیت است. یک نویسنده کودک می‌تواند در قالب نمایش و تئاتر، هنجار‌ها و ارزش‌های جامعه را به دانش‌آموز بیاموزد.
کودکان نیز تقلیدکنندگان خوبی هستند و همان چیزی را که آموخته‌اند در ذهن خود نگه می‌دارند، این‌ها مشوق من برای نویسندگی تئاتر در حوزه کار کودک بود.
نویسنده تئاتر عروسکی موزیکال «نازگل» در ادامه می‌گوید: سال ۱۳۷۳ اولین تئاتر کودک را نوشتم. تئاتر «خواب سبز» که اقتباسی از داستان هفت شهر عشق عطار به زبانی ساده بود. در طول این بیست و چندسال ۷۰ تئاتر کودک را نوشتم و بیشتر آن‌ها را نیز کارگردانی کردم.
«مینا و میچا»، «یکی بود یکی نبود»، «گل همیشه بهار»، «چون مروارید با من بمان» و «اسمت چیه؟ بهار هستم» از معروف‌ترین تئاتر‌هایی است که نوشته‌ام. «نازگل» آخرین تئاتر نمایشی است که نویسندگی کردم. نمایش «نازگل» که از بهمن امسال در فرهنگسرای ترافیک و دیگر مراکز دولتی و سازمان‌های آموزش و پرورش اجرا شده است، با استقبال بسیار خوبی روبه‌رو شد. این استقبال
به حدی بود که برخی والدین و فرزندان آن‌ها برای چندمین مرتبه به دیدن این نمایش آمده‌اند.
نویسندگی برای کودکان بسیار سخت است؛ باید با آن‌ها در ارتباط باشید و زندگی کنید تا بتوانید از رؤیا‌ها و آرزوهایشان آگاه شوید
بازیگری در تئاتر دانش‌آموزی
علیرضا شریفی‌نیا کارگردان تئاتر نمایشی نازگل است. او که سابقه ۳۰ سال کار تئاتر را در پرونده کاری خود دارد، پیشرفت در تئاتر را مدیون تئاتر دانش‌آموزی می‌داند.
شریفی‌نیا می‌گوید: متولد سال ۱۳۵۷ در مشهد هستم، مثل بیشتر علاقه‌مندان به تئاتر و هنر نمایش، بازی در تئاتر را از دوره مدرسه و با بازی در تئاتر‌های دهه فجر انقلاب شروع کردم و از همین طریق به تئاتر و صحنه نمایش علاقه‌مند شدم.
در نوجوانی در یکی از تمرینات نمایشی با استاد حمید قرایی از پیش‌کسوتان تئاتر مشهد آشنا شدم و در این‌زمان با حضور در کلاس‌های تئاتر ایشان اصول و قوانین حرفه‌ای تئاتر را آموختم و به‌مرور زمان به‌عنوان بازیگر و کارگردان در تئاتر‌های مختلف حضور پیدا کردم.
وی می‌افزاید: در دوره دبیرستان گروه تئاتری را تشکیل دادیم و تئاتر‌های دانش‌آموزی زیادی را با کمک چند نفر از دوستانم به روی صحنه بردیم و در همان سال‌ها به خاطر برخی از این تئاتر‌ها تشویق شده و مقام‌هایی نیز کسب کردیم.
یکی از همین تئاتر‌ها که من نقش بازیگر را در آن ایفا کردم، تئاتر «یک کلاه برای یک قاضی» بود. این تئاتر که به نویسندگی علیرضا ترابی و کارگردانی میکائیل‌زاده بین سال‌های ۷۳ تا ۷۴ ساخته و روی صحنه رفت، نگاه تازه و جدیدی به عدالت و برابری اجتماعی داشت و توانست در مضامین تئاتری آن‌زمان مشهد تأثیرگذار باشد و هنوز هم به‌عنوان یک اثر شاخص تئاتری شناخته می‌شود.
کارگردانی در زمینه کودک
بازیگر نمایش به یادماندنی «یک کلاه برای یک قاضی» در کنار بازیگری، ۲۰ سالی است که تئاتر‌های مختلف کودک را کارگردانی کرده است.
علیرضا شریفی‌نیا می‌گوید: بازیگری در نقش‌های مختلف به من این جرئت را داد که بعد از ۱۰ سال بازیگری برای اولین مرتبه در نقش کارگردان یک تئاتر ظاهر شوم. نمایش «ضامن آهو» را به دلیل ارادت و علاقه‌ای که به امام رضا (ع) داشتم برای شروع کار کارگردانی خود انتخاب کردم.
متن نمایش که درباره داستان مشهور امام رضا (ع) و آهو بود، توسط یکی از دوستانم متناسب با سن و سال کودکان و نوجوانان بازسازی و نوشته شد. بعد از خواندن متن نقش‌ها را انتخاب و تمرینات را شروع کردیم. با وجودی که این اولین نمایشی بود که کارگردانی کرده بودم، موفقیت‌های خوبی به دست آورد. نمایش «ضامن آهو» سال ۱۳۷۹ در دو جشنواره کودک و نوجوان استان و جشنواره بچه‌های مسجد شرکت کرد و در جشنواره بچه‌های مسجد رتبه سوم کارگردانی را گرفت.
شریفی‌نیا با بیان اینکه در مدت ۲۰ سال کار کارگردانی، ۱۵ نمایش در ژانر کودک و نوجوان روی صحنه آورده است، می‌افزاید: بعد از گذشت بیش از دو دهه از فعالیت هنری، نمایشنامه‌هایی از قبیل «گل همیشه بهار»، «مینا و میچا»، «پرنده و فیل» را که همگی توسط دوست عزیزم رضا لنگری نوشته شده است، کارگردانی کردم. آخرین کاری که با همکاری رضا انجام دادم تئاتر موزیکال «نازگل» است که درحال حاضر روی صحنه نمایش است و با استقبال گسترده دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌ها روبه‌رو شده است.
وی می‌گوید: به‌عنوان یک کارگردان کودک، هیچ‌گاه به دنبال سود و منفعت مالی نبودم و بیشتر به دنبال کار‌های فاخر، آموزنده و تربیتی برای قشر کودک و نوجوان هستم. همیشه دوست دارم وقتی بچه‌ای پای نمایش من می‌نشیند، درس یا حکمتی را بیاموزد و تأثیر مثبت آن در زندگی فعلی و آینده‌اش مشهود باشد.
انتخاب بازیگرانی غیرحرفه‌ای
علیرضا شریفی‌نیا درآخرین اثر کارگردانی خود، بازیگران نمایش را از بین دانش آموزانی انتخاب می‌کند که سابقه حرفه‌ای بازیگری را ندارند و بیشتر از بچه‌های حاشیه شهر انتخاب شده‌اند.
شریفی‌نیا با تأیید این مطلب می‌گوید: چند ماه قبل که قرار شد تئاتر نازگل را کارگردانی کنیم با وجود پیشنهاد استفاده از گروه بازیگران حرفه‌ای تئاتر کودک، تصمیم گرفتم ایفای نقش شخصیت‌های این تئاتر را به بازیگران غیرحرفه‌ای حاشیه شهر بسپارم.
از همین رو با بچه‌های کانون بهزیستی ارتباط برقرار کردم و چند نفر از بچه‌های کانون را که به نظر استعداد بازیگری داشتند، برای ایفای نقش در نمایش «نازگل» انتخاب کردم. به دنبال آن از علیرضا ترابی که از بازیگردان‌های بنام تئاتر مشهد است کمک گرفته و این بچه‌ها تحت آموزش بازیگری قرار گرفتند.
در ابتدا، چون سالن مناسبی برای تمرین وجود نداشت، تمرینات گروه را در منزل علیرضا ترابی انجام می‌دادیم. به مدت یک ماه، ۲۰ نفر تمرینات خود را در فضایی ۳۰ متری همان خانه انجام می‌دادند تا اینکه سرانجام با جلب حمایت معاونت فرهنگی شهرداری، سالن آمفی‌تئاتر فرهنگسرای ترافیک در اختیار ما قرار داده شد و ما ادامه تمرینات را در سالن فرهنگسرای ترافیک انجام دادیم.
فرصت زیادی تا بهمن و اجرای عمومی نمایش نمانده بود، تمرینات را به‌طور فوق‌العاده و شبانه‌روزی ادامه دادیم تا سرانجام نمایش آماده اکران عمومی شد و هم‌زمان با دهه فجر انقلاب اسلامی، تئاتر نازگل در فرهنگسرای ترافیک به اکران عمومی گذاشته شد.
بعد از آن نیز اکران‌های جداگانه‌ای را در مدارس و مهدکودک‌ها داشتیم. استقبال از نمایش به اندازه‌ای بود که اکران آن به روز‌های بعد از دهه فجر نیز رسید، اکرانی که تا به امروز ادامه دارد.
وی می‌افزاید: بیشتر بازیگران تئاتر نازگل از بچه‌های بهزیستی و حاشیه شهر بوده که اغلب درگیر آسیب‌های اجتماعی متعدد بودند. همچنین ۷ نفر از این بچه‌ها به نام‌های علیرضا ترابی، مهدی صفایی، مهدی ریاضی، خدیجه موسوی، سمیه مختاری، شهاب نوروزی و فاطمه غلامی دارای معلولیت جسمی بوده و بیشتر آن‌ها در جشنواره کشوری کویر رتبه‌های برتر را از آن خود کردند.
کسب رتبه برتر جشنواره کشوری تئاتر کویر
تئاتر نازگل بعد از موفقیت‌های مختلف در استان به‌عنوان تئاتر برگزیده در جشنواره کشوری تئاتر معلولان کشور در بندرعباس شرکت می‌کند و رتبه برتر این جشنواره را به دست می‌آورد.
شریفی‌نیا در توضیح این مطلب می‌گوید: بعد از نمایش‌های متعدد و عمومی تئاتر نازگل در مشهد و استقبال چند هزار نفری از آن، به‌عنوان نمایش برتر در حوزه تئاتر کودک و نوجوان مورد تشویق تئاتردوستان و پیش‌کسوتان حوزه تئاتر قرار گرفت و جواز حضور در مسابقات کشوری تئاتر را به دست آورد.
این نمایش در اولین حضور کشوری، در هشتمین جشنواره تئاتر معلولان مناطق کویری و خلیج فارس رتبه برتر جشنواره را به دست آورد. بازیگران این تئاتر موفق به گرفتن عناوین برتر جشنواره شدند. مهدی صفایی در نقش کلاغ، رتبه برتر بازیگر نقش اول مرد و خدیجه موسوی در نقش روباه، رتبه برتر نقش اول زن را به دست آوردند.
علیرضا ترابی در نقش حاکم نیز توانست رتبه دوم بازیگری نقش مکمل مرد را از آن خود کند. همچنین زهرا عاملی، بازیگر نقش نازگل رتبه دوم نقش مکمل زن را به دست آورد، سازندگان عروسک‌های نمایش نیز مورد تقدیر قرار گرفتند. تئاتر نازگل علاوه‌بر کسب رتبه‌های برتر مسابقات از نظر محتوا و مضمون نیز دربردارنده پیام‌های تربیتی و آموزشی عالی است.
مربی و بازیگردان تئاتر نازگل
علیرضا ترابی، مربی و بازیگردان تیم بازیگری تئاتر «نازگل» است. وی سابقه ۱۸ سال بازی و کارگردانی با بچه‌های معلول بهزیستی را دارد و ساکن بولوار توس است.
علیرضا ترابی می‌گوید: دوساله بودم که در اثر تب و زدن آمپول پنی‌سیلین دچار معلولیت جسمانی شدم و توان راه رفتن را از دست دادم، معلولیت تأثیر منفی زیادی بر روحیه‌ام گذاشت، در سال ۱۳۸۰ از طریق آشنایی با مجتمع نیکوکاری توان‌یابان، با گروه تئاتر آشنا شدم و تحت مربیگری الیاس اکبری و شاهرخ رفوگران با قوانین و فنون بازیگری تئاتر و صحنه آشنا شدم و در سال‌های بعد به‌طور حرفه‌ای بازیگری و کارگردانی تئاتر و نمایش را انجام دادم.
چند سال قبل همکاری خودم را به‌عنوان مربی تئاتر با پایگاه خدمات اجتماعی توس شروع کردم. برخی بازیگرانی که در نمایش نازگل حضور دارند از شاگردان خودم هستند. این بچه‌ها بازمانده همان جمع ۲۰ نفره از شاگردانی هستند که از سال ۱۳۸۰ در پایگاه خدمات اجتماعی توس با هم آشنا شدیم.
بچه‌هایی که در آن‌زمان کودکان هفت، هشت‌ساله‌ای بودند. از بین این ۲۰ نفر امروز تعداد انگشت‌شماری باقی مانده‌اند که استعداد بازیگری خود را ثابت کرده‌اند. ۳ ماه قبل که تمرین بازیگری با این دانش‌آموزان را شروع کردم کسی باور نمی‌کرد که بتوانیم نمایش را به جشنواره فرهنگی دهه فجر برسانیم.
اما با تلاش، علاقه و همت خود دانش‌آموزان، نمایش نازگل به مرحله پایانی رسید و توانستیم چندین اجرای گروهی را در مدارس، کودکستان‌ها و فرهنگسرای ترافیک داشته باشیم. گاهی اوقات در برخی روز‌ها با توجه به ظرفیت ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفری آمفی‌تئاتر فرهنگسرای ترافیک، بیش از ۱۵۰۰ نفر از والدین و دانش‌آموزان این تئاتر را تماشا می‌کردند که این رکورد در نوع خود بی‌نظیر بوده است و استقبال خوب دانش‌آموزان و والدین از این تئاتر را نشان می‌دهد.
برخی روز‌ها با توجه به ظرفیت ۱۰۰ تا ۱۵۰ نفری آمفی‌تئاتر فرهنگسرای ترافیک، بیش از ۱۵۰۰ نفر از والدین و دانش‌آموزان این تئاتر را تماشا می‌کردند که این رکورد در نوع خود بی‌نظیر بوده است
حمایت از فعالیت فرهنگی دانش‌آموزان
فرزانه صفرزاده، مدیر دبیرستان دخترانه شهید بصیر واقع در بولوار توس است. ۴ نفر از دانش‌آموزان این دبیرستان در تئاتر عروسکی موزیکال «نازگل» ایفای نقش می‌کنند. وی در حوزه فعالیت‌های فرهنگی و تشویق دانش‌آموزان به فعالیت‌های هنری نقش زیادی داشته است.
صفرزاده می‌گوید: ۲۱ سال سابقه فعالیت در آموزش و پرورش را دارم. ۸ سال از این ۲۱ سال را مدیر مدرسه بودم. در حال حاضر نیز مدیریت دبیرستان شهید بصیر را برعهده دارم. در طول این ۲۱ سال همواره مشوق فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی بودم و دانش‌آموزان را در انجام فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی تشویق می‌کردم.
از ابتدای امسال که به‌عنوان مدیر دبیرستان دخترانه شهید بصیر انتخاب شدم، در همان روز‌های اول جلسه‌ای را با اولیا و مربیان دانش‌آموزان برگزار کرده و از آن‌ها خواستم که اگر فرزندشان در زمینه‌ای استعداد دارد در زمینه استعداد‌های فرزندان خود و معرفی آنان به مدرسه همکاری کنند. بعد از این جلسه والدین و دانش‌آموزان زیادی به دفتر دبیرستان مراجعه و استعداد‌های خود و فرزندانشان را بیان کردند.
در جریان این معرفی متوجه شدم که دانش‌آموزان بااستعدادی را در این مدرسه داریم، دانش‌آموزانی که فقط به‌دلیل نداشتن امکانات و توجه لازم نتوانسته‌اند استعداد خود را به ظهور برسانند. در جریان این استعدادیابی، دانش‌آموزانی با استعداد بازیگری شناسایی شدند.
ما این دانش‌آموزان را به پایگاه خدمات اجتماعی توس معرفی و آن‌ها نیز در کلاس‌های بازیگری این مرکز شرکت کرده و تحت آموزش بازیگری قرار گرفتند. بعد از چندماه تمرین و شرکت در کلاس‌های بازیگری مدیر مرکز به ما اطلاع داد که یکی از کارگردانان قدیمی تئاتر (علیرضا شریفی‌نیا) تمرینات بازیگری بچه‌ها را در مرکز فرهنگی بهزیستی دیده و برای بازی در تئاتر جدیدش از آن‌ها دعوت به همکاری کرده است.
ما نیز از چنین پیشنهادی استقبال کردیم و برای آنکه حضور در تمرینات بازیگری به درس و مشق آن‌ها لطمه‌ای نزند، همکاری‌های لازم را با دانش‌آموزان انجام دادیم و آن‌ها نیز با خیال راحت تمرینات خود را انجام دادند. در طول مدت تمرین نیز با دانش‌آموزان در ارتباط بودم و حتی چند مرتبه‌ای نیز در جلسات تمرین بچه‌ها حاضر شده و آن‌ها را مورد تشویق قرار دادم. خوشبختانه این حمایت‌ها تأثیرگذار بود و دانش‌آموزان مدرسه ما برای اولین مرتبه در نقش بازیگران تئاتر موزیکال «نازگل» بر روی صحنه رفتند و برای دبیرستان ما افتخارآفرین شدند.
فعال در حوزه مجری‌گری و خبرنگاری
مبینا اکبری، نقش «دانا» را در تئاتر نازگل برعهده دارد. او علاوه‌بر بازیگری در حوزه مجری‌گری و خبرنگاری نیز فعال بوده و دانش‌آموز دبیرستان دخترانه شهید بصیر واقع در بولوار توس است.
او که همراه خانواده اش در خیابان توس 133(محله دوست‌آباد) سکونت دارد، درباره سابقه هنری‌اش می‌گوید: ۱۴ سال سن دارم. بازی در تئاتر نازگل اولین تجربه بازیگری من بود. از این بابت خیلی خوشحال هستم که تجربه جدیدی را به دست آوردم.
از چندین سال قبل در زمینه خبرنگاری و مجری‌گری فعال هستم، خبر‌ها و فعالیت‌های دانش‌آموزان مدرسه را نوشته و برای منطقه آموزش و پرورش تبادکان می‌فرستم. سابقه مجری‌گری در مراسم و جشن‌های مدرسه و منطقه را نیز دارم، اما بازیگری تجربه و حس دیگری دارد و اگر شرایط فراهم شود دوست دارم که بازیگری حرفه‌ای را نیز تجربه کنم.
وی با اشاره به نقش دانا در تئاتر موزیکال نازگل می‌گوید: دانا نماد وجدان آدمی است که انسان را به طرف خوبی‌ها هدایت کرده و از رفتن به طرف بدی‌ها برحذر می‌دارد.
بازی در تئاتر‌های اجتماعی
مریم فولادی، کلاس نهم دبیرستان شهید بصیر است. او هم به همراه خانواده اش در بولوار توس(توس 155) و محله امین‌آباد ساکن است. مریم نقش ماه گل را در تئاتر نازگل برعهده دارد. او تجربه بازی در تئاتر‌هایی با مضامین اجتماعی را نیز دارد.
فولادی می‌گوید: سال سوم بودم که در فراخوان تئاتر‌هایی با مضامین اجتماعی ثبت‌نام کردم و تحت مربیگری علیرضا ترابی، با فوت وفن بازیگری در صحنه تئاتر آشنا شدم و در چند تئاتر با مضامین کودک‌آزاری، اعتیاد و طلاق به کارگردانی علیرضا ترابی حضور داشتم، امسال نیز با دعوت ایشان
به عنوان یکی از بازیگران تئاتر «نازگل» و با ایفای نقش «ماه گل» به عنوان یکی از خواهران نازگل حضور داشتم.
وی می‌افزاید: «نازگل» تئاتری با مفهوم و شیوه‌ای نو و تازه بود و به همین دلیل نیز توانست رتبه نخست کشوری را به دست آورد. بهترین خاطره من از این نمایش رفتن به بندرعباس و کسب رتبه برتر هشتمین جشنواره تئاتر معلولان، مناطق کویری و خلیج فارس بود. در این جشنواره با بازیگران نوجوان دیگر مناطق کشور آشنا شدم و تجربیات خودمان را مبادله و اطلاعات جدیدی در زمینه هنر تئاتر و بازیگری تئاتر به دست آوردم.
فولادی درباره نقش ماه گل می‌گوید: ماه گل نماد انسان‌های مغرور است که حرف کسی را نمی‌پذیرد، به همین دلیل دچار مشکل و دردسر می‌شود. در این نمایش نیز ماه گل به دلیل اشتباهاتش و قطع‌کردن شاخ و برگ درختان تبدیل به درخت خشک می‌شود.
تمرینات سخت و مسیر طولانی
فاطمه خانی، یکی دیگر از دانش‌آموزان منطقه تبادکان و دبیرستان شهیدبصیر در نقش «مرد ۲» که در واقع عروسک‌گردان است در تئاتر نازگل ایفای نقش می‌کند. او علاقه زیادی به بازیگری دارد و با وجود دوری و سختی راه همیشه در تمرینات حاضر شده است.
فاطمه می‌گوید: از شاگردان جلسات تئاتر و بازیگری علیرضا ترابی هستم و آشنایی با فنون بازیگری در تئاتر را در دوره ابتدایی از وی آموختم. قبل از نمایش نازگل نیز بازی‌هایی را در نمایش‌هایی با مضامین مشکلات اجتماعی انجام دادم. یکی از این تئاتر‌ها درباره مشکلات فضای مجازی بود که در فرهنگسرای خادم‌الشریعه و برخی مدارس منطقه تبادکان نیز به اجرا درآمد، اما اولین بازی جدی و حرفه‌ای من در تئاتر نازگل بود.
هنرمند نوجوان مشهدی با بیان اینکه هر روز برای تمرینات مسافت زیادی را طی می‌کرده، می‌افزاید: محل تمرینات نمایش نازگل در فرهنگسرای ترافیک بود. هر روز بعدازظهر باید خودمان را از توس171(محله کاظم‌آباد) به فرهنگسرای ترافیک در خیابان دانش رسانده و چند ساعتی را به تمرین‌کردن می‌گذراندیم.
دوری راه و تمرینات چند ساعته برای آماده‌شدن به‌موقع نمایش برای اجرا، با فشار و سختی زیادی همراه بود و گاهی اوقات این خستگی و سختی تمرینات به‌حدی بود که در سر کلاس چرت می‌زدیم، اما با رتبه برتر تئاتر نازگل در جشنواره تئاتر معلولان کشور، خستگی از تنمان رفت و نیروی دوباره پیدا کردیم.
بازیگری بهترین راه آموزشی و تربیتی
فهیمه بی‌گناه همسایه فاطمه خانی و ساکن محله کاظم‌آباد است و در تئاتر نازگل نقش گل‌اندام را برعهده دارد، فهمیه تأثیر تربیتی و آموزشی نمایش و تئاتر برای بچه‌ها را شگفت‌انگیز می‌داند.
بی‌گناه می‌گوید: کلاس هفتم هستم، از سال پنجم درکلاس‌های بازیگری علیرضا ترابی شرکت و در همان کلاس‌ها با تئاتر آشنا شدم و در این مدت در ۳ تئاتر دانش‌آموزی به ایفای نقش پرداختم.
او در ادامه می‌گوید: نقش «گل‌اندام» در تئاتر نازگل را خیلی دوست دارم. تئاتر نازگل مفاهیم آموزشی و تربیتی مهمی، چون دوستی و همکاری را به‌خوبی نشان می‌دهد، تمام دانش‌آموزان و والدین که این تئاتر را دیده بودند بر مفید و آموزنده‌بودن این تئاتر برای دانش‌آموزان تأکید داشتند.
اعتقاد دارم که نمایش و تئاتر کودک به‌دلیل ویژگی‌های تصویری و موزیکال‌بودن، روش خوب و مؤثری برای انتقال مفاهیم تربیتی و آموزشی به کودکان است.
فهمیه درباره ماهیت نقش گل‌اندام می‌گوید: گل‌اندام نقش آدم‌های شلخته و بی قید و بند را دارد که به همین دلیل خیلی زود تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرند.
لینک کوتاه
ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
